Ouderenzorg wordt noodzakelijk door cultuurverandering, de tijd verandert …

Het bejaardentehuis in Bhaktapur

Bejaardenzorg, verzorgingstehuizen en aanleunwoningen bestaan niet in Nepal. In deze cultuur is het gebruikelijk dat ouders door de oudste zoon en zijn vrouw worden verzorgd. Het is gebruikelijk dat de schoondochter degene is die al het huishoudelijke werk voor de hele familie doet. Langzaam is dit aan het veranderen. Het gevolg van deze verandering is dat oude mensen voor zichzelf moeten gaan zorgen, terwijl ze daar niet meer toe in staat zijn. Van de kant van de overheid wordt er voor inwoners die ouder zijn dan zeventig jaar een zeer bescheiden uitkering beschikbaar gesteld van enkele euro’s per maand. Ook in Nepal bij lange na niet genoeg om van te kunnen leven.

 

Het Siddhi Memorial Hospital heeft een zusterorganisatie opgericht voor ouderenzorg. Het eerste bejaardentehuis, Siddhi Shaligram, in Nepal. Zie voor meer info: http://smf.org.np/senior-citizen-home/ . Hier verblijven kort na de oprichting al een dertigtal bejaarden. Voor een deel van hen betaalt de familie de zorg, voor enkelen betaalt niemand dat en neemt de instelling die kosten voor haar rekening.

Daarnaast is er een dagopvang voor ongeveer 60 bejaarden. Er worden activiteiten georganiseerd zoals het zingen van religieuze liederen, gezamenlijk eten, lichamelijke oefeningen, eventueel fysiotherapie etc. Ook deze kosten worden voornamelijk door de familie betaald.

Voor een persoon die intern verblijft, bedroegen de kosten in 2018 ongeveer 1500 euro per jaar. Een klein deel hiervan is een extra bedrag, dat bedoeld is voor ouderen die geen financiële support hebben. Zo is Asha Maya, die na de aardbeving (2015) onder de trap leefde van een grotendeels ingestort huis en door de buurt in leven werd gehouden op kosten van Madat Nepal in het bejaardenhuis ondergebracht. Toen ze onder leeftijdgenoten kwam, is ze helemaal opgeleefd. Bij ons bezoek in 2018 was ze al achteruit gegaan, een jaar later is ze overleden.