Op de school van 1000 leerlingen was geen water aanwezig, noch om te drinken, noch voor het toilet …
Drinkwater
Schoon drinkwater is een eerste vereiste voor gezondheidszorg. Zonder veilig drinkwater is effectieve gezondheidszorg niet mogelijk. Aanvankelijk gingen we er van uit dat het oplossen van drinkwaterproblemen buiten onze mogelijkheden zou liggen. Toen er echter op een aantal nieuwe scholen geen drinkwater aanwezig was, hebben we voor die scholen, waarbij een bron in de buurt was, gezorgd voor de plaatsing van enkele opslagtanks en de aanleg van een flexibele leiding van de bron naar de tanks.
Het eerste grote drinkwater project werd gestart in het Tibetaanse vluchtelingenkamp Tashiling. Dit kamp lag op de uitloper van een morene en er was het grootste deel van het jaar een gebrek aan drinkwater. De rivier -sterk verontreinigd- stroomde ongeveer zestig meter lager langs het kamp. Een kleine bron lag halverwege de helling, maar omdat deze toebehoorde aan de Nepalese buurtbewoners en weinig water gaf, hadden de Tibetanen er geen toegang.
Het kamp met ongeveer 500 inwoners vroeg ons om hulp. Allerlei scenario’s werden bekeken. Met de Nepalese buurt zou het probleem betrekkelijk eenvoudig opgelost kunnen worden, maar dat bleek niet mogelijk. In het aangrenzende gebied was een goed watergevende bron geslagen, dus waarom zou dat hier ook mogelijk zijn. Maar helaas, bij een derde poging bleek dat de ondergrond van het kamp zo poreus was dat er geen watervoerende aardlaag bereikt kon worden. We hebben toen een noodoplossing gecreëerd door gebruik te maken van een bestaande verbinding met het lokale drinkwaterleidingnet. Om steeds over voldoende water te kunnen beschikken hebben we buffertanks geplaatst en de bewoners zelf hebben gezorgd voor verbetering van het bestaande waterleidingnet en het maken van een zandfilter, zodat er nu voldoende water van redelijk goede kwaliteit beschikbaar is.
Een tweede Tibetaans kamp in het hartje van Pokhara kampte eveneens met een drinkwaterprobleem. Hier werd bij de eerste boring water van goede kwaliteit aangeboord waarvan het kamp nu al vele jaren geniet.
Het volgende grote drinkwaterproject vond plaats in Mechchhe Pauwa. Op de scholen was geen water aanwezig, niets om te drinken en dus ook geen water voor het toilet. Een lager gelegen bron op een half uur loopafstand zou uitkomst kunnen bieden. De bron lag echter in het grondgebied van een ander dorp. En dat dorp had een andere politieke kleur dan het dorp waar de school lag. Het feit dat ook de kinderen van dit dorp naar deze school gingen, hielp niet bij het vinden van een oplossing. Het lukte via de regering uiteindelijk dat de bron geregistreerd werd als behorend bij de school. De pompen werden gekocht en de leidingen gelegd, maar afronding vond niet plaats. Intussen hadden we wel via regenwateropvang van de daken van de schoolgebouwen een buffer van ca 15 kuub gerealiseerd. Aanvankelijk dachten de leraren dat de kinderen dit water nooit zouden drinken en het alleen geschikt was voor het spoelen van de toiletten -wat ook noodzakelijk was- maar dat pakte anders uit. Daarom hebben we voor een waterfilter gezorgd. De Mao, die op dat moment de dienst uitmaakte, liet vervolgens nog een ondergrondse regenwateropvang van ca 60 kuub voor de school plaatsen. Uiteindelijk bleek ook die niet genoeg om de school een heel jaar van water te voorzien.
Als gevolg van de aardbeving van 2015 zijn de waterbronnen, waarvan het dorp Mechchhe gebruik maakte, opgedroogd. De bron, waarvan het water na oppompen voor de school (en dorp) bestemd is en die nu dus nog niet gebruikt kan worden, geeft daarentegen ruim tweemaal zoveel water. Eindelijk is er nu een comité gevormd, waarin alle politieke kleuren zich verenigd hebben. Samen willen ze een oplossing voor school en dorp bereiken. Wij werken hierin mee. Dat wil zeggen dat wanneer er overeenstemming is, wij meefinancieren in de uitvoering van hun plannen.
We hebben ondervonden dat de verdeling van water een grote onenigheid binnen een gebied kan opleveren. Maar als de nood hoog genoeg is, dan zal er waarschijnlijk door een dialoog een oplossing gevonden kunnen worden dachten we. Maar vier jaar later was er nog steeds geen oplossing gevonden.
Keramische waterfilter potten
Een pottenbakker in het dorp Timi, vlakbij Bhaktapur, maakt keramische waterfilterpotten. Hij maakt daarbij gebruik van een procedé dat afkomstig is uit Amerika. In de pot is zilvernitraat verwerkt dat 99,9% van alle bacteriën en zelfs enkele virussen doodt. Met behulp van deze pot kunnen mensen water filteren zodat ze over goed drinkwater kunnen beschikken. Per etmaal kan maximaal 24 liter water gefilterd worden, maar bij normaal gebruik zal dat rond de 16 liter liggen, ruim voldoende voor een gezin. Het filter moet wel om de twee jaar vervangen worden maar de kosten daarvan zijn beperkt.
Toen we het bestaan van deze potten ontdekt hadden, verstrekten we 500 keramische waterfilterpotten aan de twee Tibetaanse vluchtelingenkampen in Pokhara. Daarnaast hebben we waterfilterpotten aan kwetsbare groepen in Bhaktapur gegeven: de gezinnen van de jongens met spierdystrofie, van de meervoudig gehandicapte kinderen en van de bejaarden die ingeschreven staan voor het dagopvangcentrum. Ook aan de werkneemsters van producenten die o.a. voor de wereldwinkels produceren en aan een bedelaarsproject in Bodhnath hebben we drinkwaterpotten gegeven. Ze besparen gas, er hoeft geen water gekookt te worden en in de zomer is het water heerlijk koel. Ook nu na heel veel jaren zijn de potten nog steeds in gebruik.