Nu er vervoer is, kunnen alle kinderen komen en groeit de wachtlijst. Hiervoor is het centrum te klein ….

 

We hebben een bus!

In 2016 heeft de Wilde Ganzen een wedstrijd uitgeschreven met als hoofdprijs de Gouden Gans van 10.000 euro. We hebben ons ingezet om de prijs te winnen ten behoeve van het vervoer van meervoudig gehandicapten in Nepal. We eindigden bij de laatste vijf, maar werden geen winnaar. Het was spannend tot het laatste moment. We kregen wel -evenals de andere vier deelnemers die de hoofdprijs misten- een cheque van 2000 euro voor de uitbreiding van het centrum.

De aanschaf van de bus voor het vervoer van de meervoudig gehandicapte kinderen naar het dagcentrum kon toch worden gerealiseerd dankzij de bijdragen van twee wereldwinkels. Jaarlijks betalen we de kosten voor de bus, het salaris van de chauffeur en zijn helper.

 

Voordat de bus ging rijden, moest er een inwijdingsritueel (puja) worden gedaan door een priester. Wij waren er getuige van. Na de rituelen kregen moeders en kinderen een verrassingspakket met lekkers.
De bus rijdt nu elke ochtend twee ritten om de kinderen op te halen en ’s middags twee ritten om ze weer naar huis te brengen. De lichtgehandicapte Susil is als transportbegeleider in dienst genomen en zorgt gedurende de rit voor de kinderen. Op de bus is een imperiaal gemaakt voor het vervoer van de rolstoelen en er zijn voor enkele kinderen speciale stoeltjes gemaakt, omdat ze niet zelfstandig rechtop kunnen zitten.
De kinderen zijn erg blij en vinden het fantastisch om in de bus te rijden. Nu kunnen ook kinderen naar het centrum komen die dat eerst niet konden. Voor de ouders is het een geweldige opluchting. Slechts één jongen kan niet mee. Hij wordt wagenziek en wordt al panisch bij het idee de bus in te moeten.
De druk op het dagopvang centrum wordt door het dagelijks transport wel groter. De maandag is de drukste dag. Dan krijgen ze muziekles wat ze als een feest beschouwen. 

> Projecten – Gehandicapten – De moeders
< Projecten – Gehandicapten