Moona studeert rechten aan de Universiteit in Kathmandu, met ondersteuning van Madat. Moona wil zich vooral gaan richten op het helpen van sociaal kansarme groepen. In haar studie heeft ze zich o.a. verdiept in kinderarbeid in de steenfabrieken in de Kathmanduvallei en daar heeft ze nu haar tweede blog voor Madat over geschreven.

Komt kinderarbeid eigenlijk nog wel voor in Nepal? Moona schrijft:
According to the data, in Bhaktapur brick kilns, altogether 1550 children work and in Kathmandu brick kilns altogether 740 children work. According to a participatory evidence- based action research conducted by child protection center and the institute of human rights communication, 49 brick kilns from the 64 have employed children as child labor. 15 brick kilns are declared as child labor free zone.

Wat zijn de redenen waarom kinderen in steenfabrieken werken? Moona schrijft:
The common answer is poverty but it is not only the reason. Push factors are:

Lack of access in education
Tendency of school dropout
Neglect/ family quarrel
Unemployment and poverty of parents
Social discrimination
Inequality of opportunities in city and village

Pull factors are:
Cheap labor
The belief of owners that children may not go for strike and raise their voice
Irresponsibility and lack of effectiveness of concerned monitoring bodies of government

Hoe komen kinderen terecht in de steenfabrieken? Moona schrijft:
The children are generally hired through the naikes (the mediator). The naikes work is to make sure the availability of worker and lead them while working in the kiln. Also brick kiln owners contact laborers, who work in the kiln on daily basis (coal crushing, wood cutting and wall maintaining). The children who accompany their parents can work there also. But we can also find some child care center established by brick kiln owners. Some children are found with their parents seasonally working at brick kilns, where wages are paid not on daily basis but on the pieces.

Wat zijn de risico’s voor de kinderen? Moona schrijft:
According to the data provided by metropolitan police range Bhaktapur, 12 children drowned in the pits dug at brick kilns in last two decades.

Wat zijn de mogelijkheden om deze kinderarbeid te voorkomen? Moona schrijft:
The presence of children in brick factories with ability to support parents staying without work is almost impossible. Families often have a share of children sweat and toil. Not all the children but many children who are not enrolled in education, work at the brick kiln in the name of helping hand. The child engaged in work hoping to earn more money by making more bricks as the amount will be given as per piece of brick.  The main cause of children working is due to poverty. Hence, it is very difficult to eradicate totally the child working at brick kilns or any other places.

But it is possible. Better slow than never.

Als een vorm van therapie hebben de jongens de afgelopen jaren les gekregen in het schilderen met acryl. Ondanks hun handicap waren de Nepalese taferelen bijzonder goed gelukt. Van de groep van acht jongens leven er nu nog maar drie en ook deze kunnen op dit moment helaas niet meer schilderen, omdat hun spieren dat niet meer toelaten.

Afgelopen jaar hebben we de schilderingen opnieuw onder de aandacht gebracht via de website. Dankzij een verkoopactie van de wereldwinkel Zierikzee en de aankoop van enkele schilderingen door een van onze begunstigers, konden we het centrum afgelopen november 350 euro overhandigen.

De jongens zijn trouwens afgelopen jaar met begeleiders vijf dagen naar Thailand geweest. Verschillende sponsoren hebben de hiervoor benodigde gelden bijeen gebracht om de jongens een laatste onvergetelijke reis te bezorgen. We blijven het centrum steunen, maar vrezen dat dit niet heel erg lang meer zal zijn.

Pradeep heeft ICT gestudeerd en is gesponsord door begunstigers via Madat. We hebben hem tijdens ons bezoek in nov. 2019 gevraagd naar zijn motivatie voor de studie, zijn ervaringen met de studie en zijn kansen op de arbeidsmarkt. Hij heeft tevens een bijdrage voor onze blog geschreven, de volgende tekst is een mix van beide.

De ICT-studie van Pradeep was 4 jaar. Hij begon met 48 medestudenten, 45 daarvan zijn gelijk met hem afgestudeerd. Ik was zeer verbaasd daarover en vroeg hem hoe het kon dat dat aantal zo hoog was. Hij zei dat iedereen super gemotiveerd was en dat dit hun enige kans was om dat wat ze wilden ook te bereiken. Hij schrijft:
I had so much interest and curiosity to learn, to study, to participate, to show my skills and talents. Because of this my family migrated from my beautiful village to this busiest, competitive (city) Bhaktapur, especially for my further studies. It has motivated me a lot to complete my School and High School successfully in about five years. Education was only the key to upgrade my future career. Thank you for encouraging me to study and helping me to be a professional. I am so privileged and humbled and I would like to express how my heart felt, thanks for your generosity.

Opleidingen zijn duur in Nepal en alleen de hele gegoede families kunnen dat betalen. Voor de allerbesten worden overigens ook beurzen gegeven. Mijn vraag was waarom hij deze studie heeft gekozen. Hij schrijft: 
I somehow consider myself as a fortunate person. Because I was sponsored I had this golden opportunity to learn and study computer along with its basic courses and this created a lot of eagerness to be engaged and focus something related in this field.
We live in an age where it is impossible to imagine the day to day functions of the world without the use of technology. However, as citizens of Nepal, we also have to remember that there are places in our own country where people have never seen a television, let alone a computer. It is a sad situation, I like to help raising the technology awareness of the people of our country in sectors such as education, business, finance and healthcare. Idealistic goals are hard to achieve, but it are our ideals that keep us going. IT targets on applications and is set up for all disciplines to establish a greater and desired system. I will perhaps describe me as a technology enthusiast, but IT is the fastest evolving and growing field.

Na afronding van zijn studie heeft Pradeep een vervolgstudie gedaan, samen met 5 andere studiegenoten, die hij in nov. 2019 met succes heeft afgesloten. Met deze extra studie hebben ze een internationaal geldig certificaat verkregen in de toeristenbranche. Het doel van hun studie was om, ieder vanuit zijn eigen specialisatie, samen websites te kunnen bouwen en beheren. De doelgroep zijn o.a. Nepalezen die naar het buitenland zijn gegaan en zichtbaar willen worden in de toeristische wereld.  

 Muna studeert rechten en wordt gesponsord door begunstigers via Madat. We hebben haar gevraagd naar haar motivatie voor de studie en naar de onderwerpen die op dit moment haar interesse hebben.

Muna’s interesse ligt bij het ondersteunen van mensen die slachtoffer zijn. Je zou kunnen zeggen dat ze aanklager wil worden van maatschappelijke misstanden, zoals dat het geval was bij het in brand steken van een vrouw in het Noord Indiase Lucknow op donderdag 5 december 2019. Ze wil zich in de toekomst vooral gaan richten op de rechten van vrouwen.

In haar studie heeft Muna twee onderwerpen uitgewerkt, waarover ze een blog voor ons wil maken. Haar verhaal over de acid attacks heeft ze al geschreven.

Een acid attack is het overgieten met zuur op een vrouw door meestal een man. Deze manier van aanvallen op vrouwen door boze en agressieve mannen is overgewaaid uit India naar Nepal. Muna schrijft: Simply, acid attack means throwing acid (or corrosive substances) on the face and the body parts of women. An acid attack is a crime. Our law provides the punishment for acid attack. If a person attacks with acid on the face then, 5 to 8 years of imprisonment and 100.000 to 500.000 fine and if the person attacks with acid on the body parts then 3 to 5 years’ imprisonment and 50.000 to 300.000 fine. Here fine goes to the victims, if not sufficient then court should provide it. 100.000 roepies is the equivalent of 800 euro.

Door Nepalezen wordt acid attack unaniem veroordeeld, maar in de bestrijding ervan is nog veel te verbeteren, vertelt Muna. Muna heeft diverse voorbeelden van recente gebeurtenissen. Ze schrijft: Acid attack has become an easy way for young kids for taking revenge as revenge for refusal of sexual advances, proposal of marriage and demands of dowry. Acid attack is a threat to society which destroy the life and gives psychological as well as physical defeat to victims. This increases fear for a female. This increasing problem needs solution. As for decreasing acid attack I believe to stop the easily supply of acid to everyone. Provision given by law should be effectively followed. The financial support which is given by court, is provided now only after the final verdict. So it is a problem for many victims getting treatment, due to lack of finance. So, in the cases regarding acid attack, verdict should be given fast. Victims should get the required financial support and compensation when they need it, quick.

Het moeder en kind hospitaal heeft de laatste jaren een flinke groei doorgemaakt.  Nieuw is dat de kosten op dit ogenblik voor 80% worden gedekt uit de inkomsten van particuliere patiënten, met name door de afdeling pediatrie. Er zijn zeven intensive care units voor pasgeborenen, die continu bemenst zijn. Bij veel ziekenhuizen en zelfs bij particuliere ziekenhuizen is dat niet het geval en worden deze patiënten doorverwezen in tijden dat het ziekenhuis gesloten is. Patiënten vanuit Kathmandu, maar ook van elders, komen nu naar Bhaktapur toe. Men wil binnenkort uitbreiden tot tien van deze units, maar daar is wel een flinke investering voor nodig. De  staf van  het SMH telt nu 185 mensen (24-uurs service).

 

Door de wettelijk voorgeschreven salarisverhogingen, de minimumsalarissen zijn wel met 40% gestegen, kunnen nog niet alle kosten worden gedekt door de inkomsten van particuliere patiënten en is er nog hulp van buitenaf nodig. Nog steeds zijn de kosten voor moeder en kind van weinig draagkrachtige families heel laag.